2015年新加坡國慶獻詞(中、英文）
各位同胞：
1. 50年前，在8月8號這天晚上，新加坡正面臨著一個重大的改變。內閣已經籤署了新馬分家協議；政府印刷局的工人，趕著印製特別憲報，以刊登新馬分家協議和《獨立宣言》；警察總長和軍隊司令也已經接到馬來西亞中央政府的指示，隔天就必須接受新政府的指揮。這一切都在絕對保密的情況下進行，當天晚上，我們的先輩進入夢鄉前，都還是馬來西亞公民。他們根本無法想像即將發生的事情。
2. 8月9號早上，大家的世界起了翻天覆地的變化。上午10點鐘，廣播員宣讀了《新加坡獨立宣言》。這時，大家才知道，新加坡已經脫離馬來西亞，並且「永遠是一個自主、獨立與民主的國家」。新加坡共和國就這樣誕生了。
3. 很多人都感到惶恐不安，擔心我們能不能生存下來。當時我國的經濟還沒有走上正軌，更談不上蓬勃發展。我們幾乎沒有任何資源，也沒有屬於自己的軍隊。當天中午，建國總理李光耀先生在電視臺舉行記者會。在訪談中途，李先生悲從中來，情不自禁痛哭起來。他說，這是他一個極度痛苦的時刻。
4. 但是，那極度痛苦的時刻後來成了一輩子的決心，推動著李先生為這個小島國開闢一條生路。總結訪談時，李先生向人民承諾：「新加坡將成為一個多元種族的國家。我們會樹立榜樣；這不是馬來人的國家，不是華人的國家，也不是印度人的國家，而是屬於每個人的家園，不論語言、文化、宗教，一個人人平等的地方。」
5. 從那個重要轉捩點之後，我們開始建設國家。這一路走來，並不容易。早年，建國元勳帶領著人民，他們懷著雄心壯志，不畏艱辛，以無比的毅力，為我國打下厚實的基礎。在建國領袖和前輩退下之後，年輕一代就接手，繼續推動新加坡前進。
6. 年復一年，新加坡不斷地發展和進步。在建國路上，我們遇上了許多困難，例如1971年英軍撤退、1973年的石油危機。此外，我們過去十多年來也經歷了沙斯疫情，亞洲金融風暴和世界金融危機，所幸的是我們都一一克服了這些挑戰。我們發展了經濟，為國人創造了就業機會、提供了良好的教育、建造了醫療和休閒設施、為人民打造了溫馨的家園。
7. 我們實現了獨立那一天李光耀先生的承諾，「不分種族、言語、宗教，團結一致」，讓大家都有更美好的生活。
8. 所以，在新加坡建國金禧年，我們有充分的理由慶祝這個裡程碑。
9. 50年來，我們享有和平與穩定，這是一代代國民服役人員用血汗換回來的。
10. 我們把弱點轉化為優勢。當初，我們沒有國內市場，所以就把全球做為市場，為人民製造了就業機會；我們沒有腹地，但我們成功地打造了世界數一數二的新加坡海港和樟宜機場；雖然當年水源只靠柔佛供應，但我們把全島轉化成一個大型集水區，同時研發新生水，在水供方面取得了突破；雖然沒有天然資源，我們讓所有國人受教育，並製造機會，做到了人盡其才。我們證明了，團結就是力量！
11. 全國上下一起努力，使新加坡從第三世界國家躋身第一世界。所有人民都從新加坡的繁榮進步中受惠，無論是華人、馬來人、印度人，還是歐亞裔同胞，藍領或是白領人士，住組屋還是住公寓的國人，大家的日子都過得更好。我們實現居者有其屋的夢想。大家都有機會提升自己。大家都能夠憧憬更美好的未來，也能夠期待我們的子女的前途更加光明。
12. 在新加坡慶祝獨立50年的時刻，我們站在更高的起點，回首著這段艱辛的建國曆程，我們要感激那些付出畢生心血，造就輝煌新加坡的建國前輩們。
13. 同時，我們要放眼未來，準備攀越新的高峰。我們不知道前方的路會帶來什麼挑戰，可是我們必須勇往直前，為自己，也為我們的孩子爭取更美好的未來。
14. 我們相信，我們一定能成功，因為大家會互相扶持，同心協力克服挑戰。眾人同心，其利斷金。看到有人受困在大卡車底下，我們會合力把卡車抬起來，救出傷者；即使音樂突然中斷，我們還是能滿懷激情，一起高聲把國歌唱完。我們為過去感到自豪，對將來充滿信心。我們相信新加坡能辦到！我們都是新加坡的一分子，新加坡是由大家共同打造的！
15. 我現在就在維多利亞音樂廳，這是新加坡歷史上一個意義非凡的地方。在1954年，這座樓的名稱是維多利亞紀念堂，當年，李光耀先生就是在這裡創建了人民行動黨，展開了建設一個公正平等社會的長期鬥爭。1958年，「Majulah Singapura」第一次在這裡奏響。獨立後，我們經常在政府大廈前大草場舉行國慶慶典，慶祝國家的繁榮進步，一起唱國歌「MajulahSingapura」。
16. 50年過去了，今年我們再次來到這裡，慶祝50周年國慶；高唱國歌，宣讀信約。我們將歡慶這50年的卓越成就，並再次誓願：不分種族、言語、宗教，團結一致，為實現國家之幸福、繁榮與進步，共同努力。
17. 祝大家國慶日快樂!
My Fellow Singaporeans
1. 50 years ago, on this very night,Singapore was on the eve of a momentous change. The Cabinet had already signedthe Separation Agreement. The Government Printers were busy printing theSeparation Agreement and the Proclamation of Independence in a specialGovernment Gazette. The Commissioner of Police and the Commander of the armyunits had been told by the Malaysian Government to take orders from the newgovernment the next day. But all this happened in strict secrecy. Ourforefathers went to bed oblivious of what was about to happen, still for thetime being citizens of Malaysia.
2. Then morning came. The 9th ofAugust 1965. Our world changed. At 10 a.m., a radio announcer read theProclamation. Singapore had left Malaysia and would "forever be asovereign, democratic and independent nation". The Republic of Singaporewas born.
3. People were apprehensive. No oneknew if we could make it on our own. Our economy was not yet viable, much lessvibrant. We had practically no resources, and no independent armed forces.Around noon on that first day, Mr Lee Kuan Yew gave a press conference on TV.He broke down halfway, unable to contain his emotions. It was, he said, "amoment of anguish".
4. But that moment of anguish turnedinto a lifetime of determination to forge a path for this island nation. At theend of the press conference, Mr Lee made a promise to Singaporeans. He said:"We are going to be a multi-racial nation in Singapore. We will set anexample. This is not a Malay nation; this is not a Chinese nation; this is notan Indian nation. Everyone will have his place, equal: language, culture,religion."
5. From that break, we beganbuilding a nation. And what a journey it has been. It started with the firstgeneration of leaders convincing our pioneer generation that Singapore couldsucceed as a sovereign country. Together, leaders and the people – the lionsand the lion-hearted – fought with unwavering determination to secure ourfoundations. After them, younger generations picked up the baton and tookSingapore further.
6. Year after year, Singaporeprogressed. Along the way we overcame many problems – the British withdrawal in1971, the Oil Crisis in 1973, SARS, the Asian Financial Crisis, and then theGlobal Financial Crisis. We grew our economy and created jobs, built homes,schools, hospitals and parks. We built a nation.
7. Year after year, we have kept thepromises that Mr Lee Kuan Yew made on the 9th of August 1965: that we will be"one united people, regardless of race, language or religion"; thatwe will always have a bright future ahead of us.
8. Therefore on our 50th birthday,we have ample reason to celebrate.
9. Let us celebrate 50 years ofpeace and security, underwritten by the blood and sweat of generations ofNSmen.
10. Let us celebrate how we turnedvulnerabilities into strengths. How a struggling economy with no domesticmarket made the world our market and created jobs for our people. How withoutany domestic hinterland, we made PSA and Changi Airport the best in the world.How from being utterly dependent on Johor for water, we turned the whole islandinto one catchment area, and developed NEWater. How while we had no naturalresources, we educated every Singaporean and created opportunities for theirtalents to thrive. We have proven that together, we are greater than the sum ofour parts.
11. Most of all let us celebrate howwe journeyed from Third World to First, as one united people, leaving no onebehind. Every citizen has benefitted from Singapore's progress. Life hasimproved for all – for Chinese, Malays, Indians and Eurasians; for blue collaras well as white collar workers; for HDB as well as condominium dwellers. Weare a nation of home owners. Everyone has opportunities to improve themselves.Everyone can look forward to a brighter future.
12. At 50 years, as we stand at ahigh base camp, we look back and marvel how far we have come. We are gratefulto those who made it happen.
13. From this base camp, we can alsolook forward to new peaks ahead. The journey ahead is uncharted. But we mustpress on, because we aspire to do better for ourselves and our children.
14. We know that we will get there,because we will always be there for one another. We are stronger as one people.For example, we instinctively gather to lift a truck to save someone trappedunderneath. Even if the music fails, we go on singing the National Anthem withgusto. We are proud of our past and confident of our future. Together webelieve in Singapore; together we belong to Singapore; together, we areSingapore.
15. I am speaking to you fromVictoria Concert Hall, a place that holds special significance in Singapore'shistory. In 1954, this was called the Victoria Memorial Hall. It was here thatMr Lee Kuan Yew launched the People's Action Party, and inaugurated the longstruggle for a fair and just society. It was here in 1958 that "MajulahSingapura" was first performed. It was at the Padang nearby, after independence,that we held our National Day Parades, and sang "Majulah Singapura"together as a nation.
16. 50 years on, on our GoldenJubilee, we will gather again at the Padang. We will sing "MajulahSingapura" proudly, and recite the National Pledge. We will rejoice in thesuccess of our last five decades, and commit ourselves anew to work together asone united people, regardless of race, language or religion, to buildSingapore, so as to achieve happiness, prosperity, and progress for our nation.
17. Happy 50th National Day!
Saudara saudari setanah air
1. Genap 50 tahun malam ini,Singapura sedang berada di ambang perubahan yang amat genting. Kabinet telahtandatangani Perjanjian Perpisahan. Kakitangan pencetakan Pemerintah, sibukmencetak Perjanjian Perpisahan dan Perisytiharan Kemerdekaan untuk satu WartaPemerintah khas. Pesuruhjaya Polis dan Panglima unit-unit angkatan bersenjatapula diberitahu oleh Kerajaan Malaysia supaya menerima arahan daripadapemerintah yang baru, keesokan harinya. Tetapi, semua itu dilakukan secarasulit. Hampir semua rakyat, tidur malam itu tanpa menyedari apa yang akanberlaku. Pada ketika itu mereka masih rakyat Malaysia.
2. Pada 9 Ogos 1965, dunia kitatiba-tiba berubah. Tepat jam 10 pagi, juruhebah radio membaca Perisytiharanitu. Singapura telah keluar dari Malaysia dan akan "menjadi sebuah negaraberdaulat, demokratik dan merdeka buat selama-lamanya". Maka lahirlahRepublik Singapura.
3. Orang ramai sangat resah. Tidakseorang pun yang pasti sama ada kita boleh berjaya tanpa sebarang bantuan.Ekonomi kita pada masa itu masih lemah. Kita langsung tidak ada sumber dantidak ada angkatan bersenjata kita sendiri. Sekitar tengah hari pada haripertama itu, Encik Lee Kuan Yew mengadakan satu sidang akhbar di TV. Sedangbeliau bercakap, beliau tidak dapat menahan sebak hingga menitiskan air mata.Itu, menurut beliau, "suatu detik yang amat memilukan".
4. Tetapi detik pilu itu berubahmenjadi satu perjalanan hidup yang dibulatkan dengan azam untuk menempakejayaan bagi pulau ini. Di akhir sidang akhbar itu, Encik Lee berjanji kepadarakyat Singapura. Beliau berkata: "Kita akan menjadi sebuah negaraberbilang bangsa di Singapura. Kita akan menjadi contoh. Ini bukan negara orangMelayu; bukan negara orang Cina; bukan negara orang India. Setiap orang akanada tempat di sini, sama rata dari segi bahasa, budaya, agama."
5. Sejak perpisahan itu, kitaberusaha membina sebuah tanah air. Ternyata ia satu perjalanan yang cukuphebat. Ia bermula dengan pemimpin generasi pertama meyakinkan anggota generasiperintis bahawa Singapura boleh berjaya sebagai sebuah negara berdaulat. Parapemimpin dan rakyat sama-sama tidak gentar. Mereka berganding bahu dan berjuangdengan penuh azam untuk membina asas kita. Selepas mereka, generasi lebih mudamengambil alih misi ini dan membawa Singapura ke tahap lebih tinggi.
6. Tahun demi tahun, Singapurasemakin maju. Kita berjaya atasi banyak masalah sepanjang perjalanan initermasuk pengunduran tentera British pada tahun 71, Krisis Minyak tahun 73,wabak SARS serta Krisis Kewangan Asia dan kemudian Krisis Kewangan Dunia. Kitakembangkan ekonomi kita dan wujudkan pekerjaan. Kita dirikan rumah, sekolah,hospital dan taman. Kita berjaya membina sebuah tanah air.
7. Tahun demi tahun, kita berjayakotakan janji-janji yang dibuat Encik Lee Kuan Yew pada 9 Ogos 1965, iaitu kitaakan menjadi "rakyat yang bersatu padu, tidak kira bangsa, bahasa danagama" dan masa depan kita akan sentiasa cerah.
8. Oleh itu, pada hari ulang tahunnegara yang ke-50 ini, kita ada banyak sebab untuk meraikannya.
9. Marilah kita raikan keamanan dankeselamatan yang kita nikmati selama 50 tahun ini, hasil kerja keras anggotaPerkhidmatan Negara kita dari satu generasi ke satu generasi.
10. Marilah kita raikan bagaimanakita mengubah kelemahan menjadi kekuatan kita. Daripada sebuah negara yangtidak mempunyai pasaran sendiri, kita berjaya menjadikan dunia pasaran kita danmewujudkan pekerjaan bagi rakyat kita. Daripada sebuah negara tanpa kawasanpedalaman, kita membina Pelabuhan PSA dan Lapangan Terbang Changi yang terbaikdi dunia. Daripada bergantung sepenuhnya kepada Johor untuk bekalan air, kitamenjadikan seluruh pulau ini satu kawasan tadahan air dan mencipta AirBaru.Daripada tidak ada sumber alam, kita memberi pendidikan kepada setiap rakyatdan mewujudkan peluang untuk kembangkan bakat mereka. Kita buktikan bahawabersatu kita teguh, bercerai kita roboh.
11. Yang paling utama, marilah kitaraikan bagaimana kita sudah melangkah maju daripada sebuah negara Dunia Ketigamenjadi negara Dunia Pertama, sebagai rakyat yang bersatu padu, tanpamembiarkan sesiapa pun ketinggalan di belakang. Setiap rakyat meraih manfaatdaripada kemajuan Singapura. Mutu kehidupan bertambah baik bagi semua rakyat –untuk kaum Cina, Melayu, India dan Serani; untuk pekerja kolar biru dan kolarputih; untuk penghuni flat HDB dan kondominium. Kita menjadikan sebuah Negaradengan ramai rakyatnya memiliki rumah sendiri. Semua orang berpeluang untuktingkatkan diri. Semua orang boleh menjangkakan masa depan yang lebih cerah,terutama bagi anak-anak kita.
12. Setelah 50 tahun, sedang kitaberada di tahap kemajuan yang tinggi, mari kita imbas kembali dan kagumipencapaian kita. Kita amat terhutang budi kepada mereka yang telah membantuSingapura mencapai kemajuan ini.
13. Kita juga boleh memandang kehadapan untuk melihat puncak jaya baru yang boleh kita raih. Perjalanan kitaseterusnya adalah sesuatu yang belum diteroka. Tetapi kita mesti terusberusaha, kerana kita mahukan masa depan yang lebih baik untuk diri kita danjuga anak-anak kita.
14. Kita pasti mencapainya, keranakita akan sentiasa saling menyokong dan membantu antara satu sama lain. Kitalebih teguh sebagai satu rakyat. Misalnya secara spontan, kita menderumengangkat sebuah trak untuk selamatkan mangsa yang terperangkap di bawahnya;ketika muzik terhenti separuh jalan, kita terus menyanyikan dengan penuhsemangat Majulah Singapura. Kita bangga dengan sejarah kita dan yakin terhadapmasa depan kita. Bersama-sama, kita yakin dengan Singapura. Bersama-sama, kitajadikan Singapura tanah air kita. Bersama-sama, kitalah Singapura.
15. Sekarang ini saya berada diDewan Konsert Victoria, tempat yang menyimpan seribu pengertian dalam lipatansejarah Singapura. Pada tahun 54, tempat ini dikenali sebagai Dewan PeringatanVictoria. Di sinilah Encik Lee Kuan Yew merasmikan Parti Tindakan Rakyat, danmengisytiharkan perjuangan untuk membina sebuah masyarakat yang adil dansaksama. Di sinilah pada tahun 58, lagu kebangsaan kita "MajulahSingapura" dipersembahkan buat pertama kalinya. Di Padang, selepasMerdeka, kita mengadakan Perbarisan Hari Kebangsaan, dan bersama-samamenyanyikan "Majulah Singapura".
16. Kini, selepas 50 tahun, iaitutahun jubli emas kita, kita akan sekali lagi berhimpun di Padang pada HariKebangsaan kita. Kita akan menyanyikan "Majulah Singapura" denganpenuh bangga, dan melafazkan Ikrar Negara dengan bersemangat. Kita akan raikankejayaan yang kita capai bersama sepanjang lima dekad yang lalu, dan perbaharuiikrar kita untuk bekerjasama membangunkan Singapura, demi mencapai kebahagiaan,kemakmuran dan kemajuan bagi negara kita.
17. Selamat Hari Kebangsaan ke-50!
文章轉自總理公署